این کتاب توسط نشر پیکره در 40 صفحه به شکل 4 رنگ در شهریور 1392 منتشر شده است.

محمدحسین کشمیری از بزرگترین نستعلیق‏نویسان شبه قارۀ هند است که با نفوذ و رواج زبان فارسی در آن دیار، بیشتر آثار خود را به زبان فارسی نوشته و ماندگار کرد. وی از معدود خوشنویسان هندی است که از نظر عیار با استادان بزرگ خوشنویسی ایران همچون: محمدحسین تبریزی، شاه محمود نیشابوری و باباشاه اصفهانی قابل مقایسه است و لهجۀ هندی در آثار او به حداقل ممکن رسیده است.

وی از بهترین پیروان میرعلی کاتب هروی است و آثار ارزشمندش در مقدمۀ مرقع گلشن (جهانگیری) گواه این مدعاست. او در دورۀ خود به اوج شهرت رسید و ملقّب به: زرّین قلم، اکبرشاهی، جهانگیری و جهانگیرشاهی گردید با این حال، مهاجرت عبدالرشید دیلمی و گسترش سبک میرعماد در شبه قارۀ هند، سبب شد تا سبک پخته و جذّاب محمدحسین تحت تأثیر قرار گرفته و کمتر بدان توجه شود.